Okur Yazar Kahveci

Yeni fincanıma bakıın çok güzel değil mi :) Uyanış: 09.00 Kahvemi ve tostumu yaptım. Onları yerken İyi Hissetmek kitabını okudum. Bir süre ara vermiştim. Sabahçı olduğum günler akşam yorgun olduğum için canım pek bir şey yapmak istemiyor çünkü.  Kendime zorla spor yaptırdım :) Başlayana kadar çok zorlanıyorum ama sonra da kendimi çok iyi hissediyorum. Bugün yaptıklarım şöyle: Isınma Bacak ve kalça Soğuma Spordan sonra duş, maske, oje, yemek yapmak derken zaman geçti. Birazdan çıkıp işe gideceğim :) Bugün çok yoğun bir gün olmadı. 29 Ekim özel bardaklarımızı çıkardık. Molalarımda kitap okudum. Yarın muhtemelen kitabımı bitiririm. Size yaptığım kahveden şöyle bir tane bırakayım. :)  Gece uykum gelmediği için Coelho'nun bir kitabına başladım. Sonra da uyudum zaten. Böyle bir gündü.

Uyanış: 08.00 Kalkınca kendime kahve demledim ve İyi Hissetmek kitabını okumaya devam ettim.  Sahip olduğunuz her kötü his, çarpıtılmış olumsuz düşüncelerin bir sonucudur.   Genelde George Orwell okumayı severim, dili öyle akıcı gelir ki kitaplarını hep kolayca bitirmişimdir. Ancak bu kitap elimde uzun bir süre kaldı; ama nihayet bitirebildim. Bulabilirsem hakkında birkaç yorum okumak, video varsa izlemek isterim. Belki de benimle ilgili bir sorundur kitabı sevmemek.    Bugün sporu es geçiyorum çünkü evi biraz temizlemek zorundaydım ve sonrasında vaktim olmayacaktı. Yeni başlayacağım kitabı da seçtim: Irk Kavramını Kim İcat Etti? Felsefi Düşüncede Irk ve Irkçılık. Metis yayınları kitapları biraz fazla bilgi içerdiği için genelde yavaş okuyorum; ama zaten acelem yok. Sindire sindire okuyacağım.  Hazırlandıktan sonra da işe gidene kadar şarkı söyleyerek vakit geçirdim. Bugün 6 sene önce Karadağ'da bir hostelde kalırken tanıştığım Rus arkadaşımın Ankara'ya geldiğin...

Uyanış: 8 buçuk Yaptığım kayda değer ilk şey tabii ki kahve demlemek oldu. Geçen sene başlayıp yarısına dahi gelmediğim kitaba yeniden başladım: İyi Hissetmek. En son Kasım 2021'de psikolojik olarak düzelebileceğimi düşünmüş ve bu kitaba başlamıştım. Sonra yine hayatımda kötü şeyler oldu ve uzun bir süre yine umutsuzdum. Aslına bakarsanız hala umutsuzum ama bir şans vermeye karar verdim kendime yoksa artık hastaneye kapattıracağım kendimi -,- Kitap bilişsel terapiyle depresyonun üstesinden gelinebileceğini öne sürüyor. Bilimsel olarak da kanıtlanmış bir yöntem. Bugün başlangıç ölçümü yaptım ve değerlere bakılırsa ağır depresyon seviyesindeyim. Umarım kitap az da olsa işe yarar. Bir şeyler yedim, kahvemi içerken de sosyoloji derslerine baktım biraz. Gitar çaldım ve şarkı söyledim. Saat 11 buçukta sonunda kendimi spor yapmaya ikna ettim. Bugün şunları yaptım: Isınma Karın Kol Soğuma Duş aldım ve kahvaltı yaptım, iş için yanıma alacağım yemekleri hazırladım. İşe geldim, kedi sevdim, k...

Her şeyin iyi gittiğini düşünecek kadar ama yarını düşünemeyecek kadar salakmışım yine. Kendime zarar verdiğim, kendi canımı sıktığım yetmezmiş gibi yakınımdakilerin de yakmışım canını. Kendimi bir kafese koyup izole etmek istiyorum ki daha fazla zarar vermeyeyim kimseye. Burdan bana kalan birkaç ders, birkaç güzel an, tatlı öpücükler artık. Bir gün sonrasını tahmin edemiyorum yine ve yine kaçmak istiyorum. "Tamam, olan oldu. Hayatına devam et" diyemiyorum. Bir süredir kendisini hayatımın merkezine koymuşum çünkü. Şimdi hayattan keyif alınacak tek bir şey göremiyorum. Bana kalan mide bulantısı oldu. Bir de gidip her şey yolundaymış gibi davranmaya çalışacağım... işte,evde... Nasıl yapabileceğimi ben de bilmiyorum. Deneyeceğiz. Keep going.

  Hayatta birçok şey o kadar yoruyor ki bizi... O kadar zorlanıyoruz ki bazı şeyleri başarabilmek için... Bir şeyi kolayca elde ettiğimizde içimize bir şüphe düşüyor. Oysa ne gereksiz bir şüphe bu. Aslında bir şeyleri zorla elde etmenin çok da doğal, doğru olmadığını ne zaman anlayacağız acaba? Şüpheye düşmeden, kendimizi sınırlamadan yaşamayı ne zaman öğreneceğiz mutlulukları? 

"Pantolonla daha hızlı koşabileceğini ve daha yukarı tırmanabileceğini keşfeden tüm kızlar için..." Bu sene beni en etkileyen kitaplardan biri de Kabil'in Gizli Kızları. Kitabın yazarı ödüllü bir gazeteci ve 2010-2011 yıllarında bir saha çalışması yapmış, gerçek bir hikayeyle bize bilmekten belki de kaçınmak isteyeceğimiz bir hayat hikayesi sunuyor.  Afganistan'da bir kadının hayat gayesi evlenmek, çocuk sahibi olmak olarak kabul ediliyor. Ancak toplum her zaman daha fazlasını istiyor. Evet yıl 2000'lere gelse de eğer kadının erkek bir çocuğu yoksa bu kişi için hayat mücadelesi çok daha zor oluyor hem de bu kişinin statüsünün de hiçbir önemi yok. Siz ülkenize yenilik, güzellik, bilgi getirmek isteyen bir politikacı olsanız daha bir kadın olarak bunun yükünü omuzlanmak zorundasınız. Kitapta birlikte çalışılan kadın da tam olarak böyle biri ve bu kadın kızlarından birini erkek gibi büyütmek zorunda kalıyor. Bu durum birçok kadın ve kız çocuğu için de gurur kaynağı o...