Okur Yazar Kahveci

Ne zaman Dost Kitabevi'ne gitsem daha önce hiç ilgim olmamasına rağmen Japon edebiyatı kısmında uzun bir süre kaldığımı fark ettim. Çıkan kitapların konusu, kapakları bir hayli ilgimi çekiyor. Kedi sever biri olarak kedilerle ilgili bu kadar fazla kitabın olması da bunda çok büyük etken oldu tabii. Ben de son gittiğimde aldığım kitabı çok beğenmenin verdiği gazla Japon Edebiyatındaki tüm kedili kitapları okuma kararı aldım ve bu kitap da ilk oldu. :) Yazarın dilini, hikayeyi çok sevmemin yanı sıra bana kitabı asıl aldıran şey kitap çevirmeni Alper Kaan Bilir'in yazdığı önsöz oldu. Kendi kültürümüzün gerçekliğini öyle güzel yansıtmış ki okurken birey olmak üzerine sizi uzun süre düşünmeye teşvik ediyor. Bunun yanı sıra Japon edebiyatına dair bilginiz yoksa sizi nelerin beklediğine yönelik de oldukça bilgilendirici bir önsöz olduğunu söyleyebilirim.  Kitaba gelecek olursak... Bir Kedi, Bir Adam, İki Kadın; başarısız bir evlilik sonrası eski kocasını pişman etmeye çalışan bir kadı...

Ne kadar da kolay insanları bir şeylere inandırmak... Ne kadar aç insanlar mucizelere... Cennetin anahtarına sahip olduğunu söyleyen biri... Peşinde bir sürü insan, cennete gitmek için intiharı göze alıyorlar... Kitabın gerçek bir hikayeden gelmesi insanı gerçekten ürpertiyor. Buraya da Seyduna için yazılmış bir türkü bırakıyorum. Şuraya da biraz komiklik olsun diye sevgilimden bana yazmasını beklediğim şiiri bırakayım :D

Uzun zamandır kitaplığımda duran, okuyan herkesin etkilendiği ve beğendiği o kitabı nihayet ben de okudum.  Bülbülü Öldürmek... Adaleti, ırkçı yaklaşımı sorgulatan ve yazıldığı zaman için çığır açan bir kitap. Olaya çocukların gözünden bakıyor olmak da toplum içindeki gelir eşitsizliğine ve ırkçılığa zamanla çocukların nasıl alıştırıldığını anlamak için çok etkili bir yöntem. Kitap her dönemde okunabilecek ve kendinize bir pay çıkarabileceğiniz bir kitap .Zira konular ve özneler değişse de ezilenin yanında durmaya çalışanların ne kadar dışlandığını ve hayatlarının ne kadar zorlaştırıldığını dün de görüyorduk bugün de görüyoruz yarın da göreceğiz. Umarım hep okunur ve gereken ders çıkarılır. Sıfatları kaldırırsan geriye gerçekler kalır. Başka insanların yüzüne bakabilmek için ilk önce kendi yüzüme bakabilmeliyim, çoğunluğa bağlı olmayan tek şey insanın vicdanıdır. "Tutuklanmaktan mı korktun, yaptığın şeyi kabullenmek zorunda olmaktan mı?" "Hayır efem, yapmadığım şeyi kabu...

Herkese merhaba! Her yeni başlangıç için yeni bir blog açmayı kendime adet edindiğim için yeni sayfaya hoş geldiniz. Hikayenin öncesinden biraz bahsedeyim sizlere... Üniversiteyi bitirdim ve direkt akademik hayata devam etmek isteyerek yüksek lisansa başladım. Uzun süre işsiz kaldım. Araya pandemi girdi, aile sorunları girdi ve ben her geçen gün daha depresif biri oldum. Tabii bu arada kendi kendime düşünmeye çok fazla zaman ayırdığım için fark ettim ki... 1.Her ne kadar akademik ortamı sevsem de çok da kendimi ait hissetmediğim bir alanda kendimi bu kadar zorluyor olmam benim başarı hırsımdan kaynaklanıyor; ama bu alanda daha ne kadar ilerlersem o kadar da uzun vadede mutsuzluğu garantilemiş olacağımı hissediyorum. 2.Her şeyi en iyi şekilde yapmak zorunda hissetmem sevmediğim bir alanda ilerlerken sevdiğim ve gerçekten yapmak istediğim hiçbir şeye zamanımın kalmamasına neden oldu. Ancak buna son vermek ve gerçekten sevdiğim şeyleri yapmak benim elimde. Bunları kendi elimden alan benmi...